Yosemite

!!!! WAUW !!!!

Wat een omgeving, National Park, of hoe je het maar wilt noemen. Zoals de Rangers al vertelden (een keer of tien) It feels like coming home. Je voelt je hier echt in de prehistorie als je de omgeving ziet en voelt, maar ondertussen komen er wel 100.000-en bezoekers per jaar. We reden 's ochtends vroeg weg, 5:45u, om de eerste files de baas te zijn. Dat lukte ook voor een kilomter of 10, daarna begon het al gezellig druk te worden. Is een fijn begin, als je bedenkt dat het ong 600km rijden was! Gelukkig werd het voorbij LA rustiger en konden we lekker doortuffen. Tegen het middaguur waren we in het park. Aangezien we geen reservering hadden voor een camping, moesten we eerst een plekje vonden. Met wat mazzel konden we op de Upper Pines in de Valley een nachtje slapen, de rest was vol, met een kans om de volgende ochtend vanaf 7.30u in de rij te staan voor weer een nachtje.


Snel de tent opgezet, al het eten in de Bear lockers en aan het eind vd middag nog een rondje gaan lopen, met de volgende oogst:

Eekhoorns (heel veel), een hert, een coyote (niet op de foto) en een beer !!! Met dit tochtje werd de in druk gewekt dat er overal dit soort beesten de hele dag te zien waren, maar het bleek dat we gewoon een hoop mazzel hadden.

De volgende ochtend geen succes bij de reserveringen, maar Camground 4 bleek een first come-first serve camping te zijn voor mensen zonder RV/camper. Daar was nog genoeg plek en was erg leuk daar we midden in de Rock Climbers Community terecht kwamen. Wat een mooie dingen doen die mensen! Een aanrader voor de klimmers onder ons: Marc, Imke (grote en kleine), Jan10! Imke en dus ook Lori klom op iedere steen die ze zagen, dus die konden al hun energie kwijt daar!



De dagen erna heeft Hugo nog een rondje door de vallei gerend vroeg in de ochtend, wat een van de mooiste rondjes was die hij ooit gerend heeft. Alle rust, prachtige natuur en een continue veranderende omgeving. Rotsen, bos, megabomen, riviertje, bergen, waterval.... alweer erg mooi. Buiten in het park de eerste Amerikaanse BBQ gemaakt met als klap op de vuurpijl het toetje, echte s'mores!

Voor meer fotos zie: http://picasaweb.google.com/hugo58/Yosemite

en over het park zelf kan je zien op: http://www.nps.gov/yose/

Update Wildfires

Nog maar een update over de nieuwsflash van gisteren. Het is bij ons in Irvine niet zo dreigend als de berichten in Nederland doen overkomen. De branden zijn vooral in de gebieden in de bergen en rond San Diego (een stuk zuidelijker). Wij wonen midden in bewoond gebied, en zijn dus niet in enige line of fire.

Er zijn verschillende brandhaarden in de hele staat, van LA tot aan San Diego, en die bij ons, de Santiago Fire was vandaag een stuk minder omdat de wind wat was gaan liggen. Hugo kon zelfs een stukje hardlopen! Deze brand is ook gestopt voor het de huizen kon bereiken. Bij de meeste wildfires lukt het de brandweerlui om woonwijken te besparen, ook al omdat er een duidelijke overgang in begroeiing is. We hebben dan ook de "best firemen of the world" hier.

De stank en stof in de lucht is nog wel goed merkbaar. Benauwend voelt het, niet in het minst omdat het ook gewoon warm is (rond de 35 graden in de middag en 27 's nachts). Ze vinden de branden dan wellicht al bijna normaal, de luchtkwaliteit wordt wel serieus genomen. Kinderen worden binnen gehouden en op scholen wordt niet buiten gesport en worden pauzes kort en/of binnen gehouden. Ik heb er nog niet heel veel last van gehad, wel wat as op mijn was. En wie kan dat nou zeggen (anders dan voor een sinterklaasrijmpje)?

Disney by night

Voor een geheel nieuwe ervaring zijn we vrijdagmiddag na werk en school vertrokken naar Disneyland. De dames wilden het wel eens in het donker zien. En wij waren nog steeds op zoek naar Cars. Onze grote neef Jesper had verteld dat Cars ergens zou zijn. Er stond een megarij bij Disneyland zodat we gedwongen naar California Adventure gingen, de ingangen van beide parken liggen tegenover elkaar. Bleek dat dit om 18u dicht ging, terwijl we om 17.15 aankwamen..... Een snel rondje door het park rennen, naar de WC (Lori wil op elke WC die ze ziet) in Bugsland nog een draaiding in, en toen.....


Bleek hij aan de overkant te staan. toen dachten we nog even Disneyland in te gaan, maar de rij was zelfs nog langer geworden, er bleek een speciale Halloween Night te zijn. Dit mocht de pret niet drukken, in het eetgedeelte buiten het echte park, Disney Downtown nog een hapje gegeten tussen de verklede menigte en toen snel weer naar huis. Toch lekker als je zo even op en neer kunt rijden!

oud nieuws en update over bosbranden

Sinds zondag brandt het op verschillende plaatsen in Southern California. Zoals ze vanaf zaterdag voorspelden op radio en TV is het dus zondagochtend begonnen. De extreme droogte in combinatie met een hete droge wind die vanuit het noorden waait zorgt blijkbaar voor problemen. Ongeveer 5 jaar geleden is deze regio ook zwaar getroffen, het is een terugkerend probleem in dit seizoen. Er zijn in South California meerdere `wildfires` (geweest) zoals ze ze noemen. De bosbrand die het dichtst bij ons was, bevond zich net ten noorden van Irvine. Op het kaartje is te zien waar deze brand zondag en maandag woedde, ten opzichte van werk en huis. Het schooltje van Lori ligt vlakbij het werk van Hugo en onderweg daar naar toe heb ik maandagochtend wat foto´s genomen met mijn mobieltje. Heel vreemde kleuren in de lucht. De brand is gestopt voor het de huizen kon bereiken. Bij de meeste wildfires lukt het de brandweerlui om woonwijken te besparen, ook al omdat er een duidelijke overgang in begroeiing is. De stank en stof in de lucht is nog wel goed merkbaar. Benauwend voelt het, niet in het minst omdat het ook gewoon warm is (rond de 35 graden in de middag). We worden dus niet direct bedreigd maar dat wil niet zeggen dat het niet spannend is. Twee foto´s vanuit het huis (genomen op maandagmiddag) heb ik ook toegevoegd: de een naar het zuidwesten (schoon), de ander naar het noordoosten (bosbranden) genomen, dat geeft ook het verschil goed weer.

Tanaka farms

Lori had een field trip met haar schooltje. En Imke mocht mee, die was toevallig vrij van school. En in deze tijd van het jaar gaan alle scholen, pre-schools, clubjes naar Tanaka Farms. Zij hebben namelijk een Pumpkin Patch. Zeer belangrijk ten tijde van Halloween. Tanaka Farms is een boerderij die open huis houdt. Kinderen kunnen daar zien hoe pompoenen (en andere groentes) groeien, beestjes aaien, in een maisdoolhof lopen (veel kleiner dan die bij Malden-NL, dat is voor het eerst dat ik iets in een kleinere afmeting hier heb gezien!) en in de wagen achter de tractor rijden. En dat alles in een zeer gesmeerd ritme zodat alle groepjes die er tegelijk zijn elkaar afwisselen op de onderdelen. Imke had haar eigen camera bij zich en heeft ook veel foto's gemaakt. Aan het eind mochten ze zelf een pompoen uitzoeken maar dan wel eentje die ze zelf konden dragen. Ben benieuwd voor wie die instructie eigenlijk was bedoeld...

Let ook op de handwashingstations tussen de beestenboel. Alle kinderen kunnen tegelijk hun handen desinfecteren nadat ze bij geitjes en schapen op bezoek zijn geweest. Er volgt nog een blogpagina met meer voorbeelden van de properheid hier, het valt namelijk best op. Het maakt de kinderen allemaal niet uit: ze vonden het prachtig. En het was voor mij ook leuk om uit te leggen hoe wortels groeien en dat wij die vroeger ook in de tuin hadden. Dan moest je altijd het gaatje weer dichtdoen na het worteltrekken anders kwamen er vliegen in (dat vertelde mijn vader me tenminste altijd...). De door hun zelf verzamelde boontjes, worteltjes, radijsjes en uien zijn deze week in het eten verwerkt zodat ze ook zelf konden meegenieten.

Joshua tree

Ons eerste uitje naar de bush. Zaterdagmiddag na de Nederlandse school zijn we vertrokken richting dit nationale park. Het park ligt in de woestijn, net ten oosten van Palm Springs. Bij “park” stel ik me toch nog altijd een groene omgeving voor, met allerlei bomen en vijvers. Naïef, ik weet het. In dit park waan je je in het oude wilde westen. Rotsachtige bergen, zandvlaktes met af en toe groene bosjes en cactussen en natuurlijk de zeer aparte Joshua Tree. Dat is een Yucca boom die door de Mormonen zijn bijbelse naam heeft gekregen. Zij vonden het op Joshua lijken die zijn handen ten hemel heft. Op de foto met de Yuccabomen, zie je eerst gewone yucca's en daar achter een Joshua tree. Het park heeft een paar kleine oasen, waar vroeger indianenstammen konden bijtanken. Later zijn er goudmijnen in de buurt van oasen gevestigd. Er zijn nog resten van beide soorten vestigingen te vinden. De rotsen zien er uit alsof er groot uitgevallen keien bij elkaar gedropt zijn. Het ziet er glad uit, maar het zijn behoorlijk ruwe stenen. Al die grote keien zijn een droom voor rotsklimmers, er wordt heel wat “gebolderd” (als je dat zo schrijft).
Voor ons was het vooral het avontuur van het kamperen. Donderdag en vrijdag hebben we onze uitrusting bij elkaar geshopt, en dus zaterdag gelijk vertrokken. Hele auto vol voor een nachtje kamperen, zo gaat dat als je een grote auto hebt.
Onze splinternieuwe koepeltent deed het prima. De meisjes vonden het prachtig. Alleen de hoge in- en uitstap was wat lastig voor Lori, zij is vaker de tent uitgevallen dan –gelopen, maar ook dat wende. Zaterdagavond hebben we de sterrennacht bewonderd. De camping bestond uit twee weggetjes in de vorm van een lus midden in de woestijn met daaraan kampeerplekken. Per plek heb je je eigen picknicktafel en BBQ/fireplace. En wij hadden dan nog een camping met extra luxe: een gebouwtje met wc’s met water. Zo kaal kamperen was vooral voor mij even wennen, ik ben al niet zo’n raskampeerder. Maar het ging allemaal prima. Heel gezellig met zijn allen in de tent geslapen en ’s ochtends vroeg wakker worden van de zon die boven de bergen uitpiept. We hebben ’s ochtends een wandeling vanuit de camping gemaakt. Naar een kleine oase gelopen. Ineens verschijnen er een paar palm- en zelfs loofbomen midden in de rotsen. En we hebben uiteraard ook op de rotsen geklommen. Mooie familieplaatjes gemaakt (dat was nog hard rennen en klimmen om de zelfontspanner te verslaan…). Daarna de spullen gepakt en door het park naar het noorden gereden. Langs een cactustuin, via een uitkijkpunt: zoveel te doen en te zien. Kortom: we gaan vast nog eens!

Dancing queens

De voorbereidingen voor Halloween zijn begonnen. Elke winkel ligt vol met oranjes en zwarte spullen. Heel veel jack-o-laterns, spreek uit: djekkolettern (ik begreep er niks van tot ze het opschreven) in alle soorten en maten. Dit is het klassieke beeld van de tot lantaarn omgebouwde pompoen. Van oudsher heeft Halloween te maken met het verjagen van de duivel geloof ik. En er zijn dus duistere krachten nodig. Veel heksen, skeletten en ander eng gedoe. Gelukkig mag je ook als prinses verkleden anders hadden we het moeilijk gehad. Enorm groot aanbod van alle prinsessen van Disney, maar ook mini-draakjes, pompoenen, etc. Ik had toevallig al een Doornroosje-jurk op de kop getikt voor Imke, dus dat is wat zij wil dragen met Halloween. Lori wil nog wel als heks, maar dan eentje waarvan het jurkje wel kan draaien natuurlijk. Iedereen denkt mee, dus we kregen van een andere Nederlandse moeder een heksenbezem te leen. En bij die bezem had ze ook nog wat andere leuke verkleedjurkjes gedaan van haar inmiddels grote dochter. Op bijgaande foto's en film is te zien hoe er van genoten wordt.

Bij de verhuisspullen zaten ook de ringen, dus die hebben we snel buiten opgehangen. De dames vertonen hun kunsten in hun verkleedkleren. Het komt geregeld voor dat ze 's ochtends zich eerst zelf verkleden en dat we dan haast-haast gewone kleren aan moeten doen voordat we naar school gaan.

De spullen zijn er!

Vorige week zijn ook de overige spullen aangekomen. Zeer interessant om te bekijken wat je 10 weken geleden dacht hier te kunnen gebruiken. Ben benieuwd of ik aan het foto´s plakken toekom (minimaal vier dozen foto´s en andere herinneringen voor mij om uit te zoeken en/of in te plakken). Wel heel fijn om onze eigen stoelen te hebben, we hebben er toch een mooie tafel bij kunnen vinden. Maar het belangrijkste was toch wel al het speelgoed en de boeken. Alle knuffels zijn weer uitgebreid welkom geheten. Flip mocht zelfs in het Barbievliegtuig, samen met wat andere knuffels. Hij wilde naar Italie schijnbaar. De Nederlandse Barbies integreren nu met de Amerikaanse, dat verloopt allemaal zonder problemen.

De boeken hebben hun plek in de nieuwe boekenkasten gevonden. Engelse en Nederlandse kinderboeken staan nu gezusterlijk naast elkaar. Het begint dus ook echt ons huissie te worden.

Ook de knutselspullen zoals de schmink kwamen uit de dozen tevoorschijn. Vandaag is er een uitgebreide schminksessie geweest, ik bleek zelfs een prinses te kunnen verven op Imkes arm. Verbazing alom. Gelukkig is Lori nog blij met een vlinder. Imke kan ook aardig met de kwast overweg dus die heeft de vlinder op Lori´s arm gemaakt. En zelf heeft ze nog een extra prinses op haar andere arm gemaakt en uiteraard nog een hartje. Lori is hier ook naar de kapper geweest. De kapsters vonden haar zeer lief en mooi. Trouwens dat horen we wel vaker, er lopen niet heel veel blonde kindertjes rond hier, maar veel mensen hier zijn sowieso gek op kleine kinderen. Het is maar goed dat Lori nog niet zo goed Engels verstaat, ze is al eigenwijs genoeg zonder te begrijpen dat iedereen haar zo `cute` vindt. Haar haar is volgens de kapster van een natuurlijk Platinablond. Dat klinkt toch wel heel grappig als het over een tweejarige gaat.

Eerste logee

Ja ja, en ook onze eerste logee is er al geweest. Wel van een apart soort... een cavia! Wij hadden de eer om een paar dagen op Cody te mogen passen toen zijn eigen familie op pad was. Lori en Imke waren dolenthousiast. Hij heeft heel veel aandacht en eten gekregen. Wij moesten wat meer wennen, het leek toch een beetje op vroeger met die valse hamster Flip. Maar Cody was gelukkig heel lief, alleen wat schuw soms. Het allerliefst wilde hij -volgens de meisjes- bij hun op schoot TV kijken. Dus met wat lekkers bij de hand en samen onderuitgezeten op de beren heeft hij in dat geval de tijd van zijn leven gehad. En van deze eerste logee zijn ook heel wat foto's gemaakt. Vandaar dat hij een eigen pagina verdient.

Irvine Global Village

Dat Irvine een Global Village is hoeven ze eigenlijk geen apart feest voor te organiseren. Dat zie je zo op straat. En dan is “straat” overdrachtelijk bedoeld want men bivakkeert hier in auto’s en winkels: loslopend kom je er niet heel veel tegen. Uit alle hoeken van Azie, van India tot Japan en van Vietnam tot China. Maar ook veel (ik durf het hier niet Arabisch te noemen) van landen rond en ten oosten van de Middellandse zee. Iran, Israel, Turkije, Koerden (zonder land), etc. En niet te vergeten de grote groep Hispanics zoals ze ze hier noemen, dus Zuid-Amerika voornamelijk Mexicanen. Deze bevolkingsgroepen lijken soms een beetje langs elkaar te leven. Niet anders dan in NL waarschijnlijk, maar omdat alles hier in grotere aantallen gaat, valt het iets meer op. Zo was ik in de eerste week wat verdwaald op zoek naar een Ralphs (grote supermarkt, klasse AH) en kwam bij een Farmers Market. Oh, verse spullen denk je dan. In dit geval was ik in een soort Chinatown terecht gekomen, alles dubbel geprijsd met tekens en letters. Toen ik nog eens goed om me heen keek, zag ik dat ik de enige was die er niet Aziatisch uitzag. Heel apart. Daarna ben ik in nog wat supermarkten geweest en grofweg lijken ze op te delen in Wholesome Choice voor de Mediterranen/Midden-Oosten, Farmers market (en nog wat winkels erom heen) voor de Aziaten en Ralphs voor iedereen die het kan betalen. In de Wallmart kom je vooral Hispanics tegen. Daar kan ik straks mijn Spaans gaan oefenen.
Maar om terug te komen op Global Village: dat werd dus dit weekend met een festival gevierd. Heel feestelijk in een groot park. Allemaal standjes met informatie over de stad en over de bevolkingsgroepen (geen Europa als je Turkije buiten beschouwing mag laten) en etnische muziek. Inclusief het Amerikaans Patriottistische Kinderkoor. Vreselijk schelle muziek, tien zeer diverse kinderen in een rood-wit-blauw pakje op het podium die stralend “Amerika is geweldig” en meer varianten op dit thema zingen en er dansjes bij doen: een tikje overweldigend. We hebben Imke nog niet opgegeven voor deze groep. Ze is al wel naar balletles geweest vandaag, maar daarover een andere keer meer. Op de foto is het resultaat van het eten van een ijsje te zien. IJs zonder "dairy, soy, etc." maar blijkbaar wel met kleurstoffen.

En de foto’s met Teigetje (met een mobieltje gemaakt…) moeten we natuurlijk ook plaatsen. Zondag zijn we maar weer eens naar Disneyland geweest (de jaarkaart is eruit!). Dit keer was de rij om figuren te ontmoeten en ermee op de foto te gaan aanvaardbaar lang. We stonden toch nog op Hugo te wachten die in Splash Mountain ging. Lori heeft het altijd over Winnie en zijn vrienden maar ze durfde er niet alleen mee op de foto, vandaar de spanning in haar gezichtje.