Hoover dam

Een weekendje Las Vegas kan door twee ingenieurs natuurlijk niet anders worden afgesloten dan met een bezoekje aan de Hoover dam. Ik kan het niet beter vertellen dan de Amerikanen op hun eigen site: "Hoover Dam is a testimony to a country's ability to construct monolithic projects in the midst of adverse conditions. Built during the Depression; thousands of men and their families came to Black Canyon to tame the Colorado River. It took less than five years, in a harsh and barren land, to build the largest dam of its time. Now, years later, Hoover Dam still stands as a world-renowned structure. The Dam is a National Historic Landmark and has been rated by the American Society of Civil Engineers as one of America's Seven Modern Civil Engineering Wonders."

Hij is vooral errug groot. En als bonus op het temmen van de rivier (waardoor het in 6 staten mogelijk werd beter gebruik te maken van het land) ook nog electriciteit. En dat hadden ze dus allemaal in het begin van de 20e eeuw bedacht en uitgevoerd.

De weg ernaartoe is ook de moeite waard. Bochtige bergweggetjes en ineens het uizicht op het stuwmeer. Na nog een paar bochten en een security check (die voor een lange file zorgde tegen de tijd dat wij alweer op de terugweg waren) kwam dan de dam zelf in zicht. We zijn er niet overheen gereden (ook een staatgrens overigens) maar daar gestopt en de dam een bezoekje gebracht.

We zijn met een lift naar beneden in de rots afgedaald naar een tunnel die tijdens de bouw is gebruikt om het water om te leiden. En we hebben de generatoren gezien waar de waterkracht wordt omgezet in electriciteit. Op maximale sterkte kunnen ze 1 miljoen huishoudens van stroom voorzien. Dus ze kunnen hier wel andere energiebronnen vinden dan olie, alleen daar rijden al die auto´s natuurlijk nog niet op.

Las Vegas

Na de baseballtraining nog snel bij de jarige Martijn een paar gameboys opgehaald voor de lange reis naar Las Vegas. Het eerste uur zit je nog in LA en omgeving en daarna is het meer dan vier uur lang een soort Wilde Westen. Zandkleurige rotsachtige heuvels worden afgewisseld door schaars begroeide vlaktes met dezelfde heuvels op de achtergrond. Joshua Trees, cactussen en dan ineens een zoutwinningsvlakte. Af en toe duikt er een nederzetting op (meer kan je het niet noemen) met eet- en tanktenten. Rose maakt pies (spreek uit: pais), Denny heeft burgers, kom eten bij mij! En heel veel reclameborden voor de shows in Vegas. Onze huisgoochelaar (Lance Burton) heeft gewonnen, ik kon zijn kop al dromen nog voordat ik het in ons hotel tegenkwam in de lift, op de do-not-disturb bordjes, in de foyer, eigenlijk overal waar geen slotmachines stonden.

Toch fascinerende reis, je voelt dan echt weer in wat voor enorm land je terecht gekomen bent. Voor Lori duurde het net te lang. Ze kreeg net als Sneeuwwitje een stukje appel in haar keel, maar als een moderne meid was zij er beter op voorbereid. Alleen ik niet. Het zakje kwam net te laat.

Ons hotel, Monte Carlo, bevond zich in de hoofdstraat met de grote hotels die er op dit moment toe doen, ook wel: the Strip. New York, New York zat naast ons. Een hotel met het formaat van een halve Hoog Catherijne en met dezelfde capaciteit om erin te verdwalen. Allemaal gevels nagebouwd uit New York met daarin restaurantjes, burgertenten en uiteraard Starbucks. En allemaal binnen. Als bezoeker van Las Vegas is het altijd dag (of nacht, wat jij leuk vindt). Zolang je maar niet het idee hebt dat er zoiets bestaat als tijd. Hele malls (minimaal twee keer zo groot als Hoog Catherijne) zitten er aan de Strip met een geschilderde hemel als plafond. Let op de dopjes in de hemel op de foto. Sommige malls horen bij een hotel, sommige niet. En natuurlijk de theaters. Wat een shows om uit te kiezen (als je je nanny mee had genomen). Bette Midler was er net begonnen en heel veel soorten Magic Shows. Uiteraard hebben wij voor het laatste gekozen. Nance Burton (zou het toeval zijn dat hij bijna dezelfde naam heeft als onze hotelgoochelaar?), een combinatie van comedy en magic. In een klein theater en op een goed kindertijdstip. Hartstikke leuk en ook goede verdwijntrucs. Imke wil nu alsmaar de DVD kijken om zelf te leren hoe het moet. Lori hoeft het niet meer te leren, die heeft ons in dit weekend een hartverzakking bezorgd toen ze in de GAP rustig een kwartier achter een rek met broeken bleef zitten. Heel de winkel liep mee te zoeken, ze had ons wel gehoord maar vond het wel een "goeie grap" zoals ze dat zelf kan zeggen.

We hadden wat handige tips gekregen van collega's van Hugo zodat we wat leuke dingen voor de kinderen konden vinden. Zoals een Piratenshow bij het hotel Treasure Island, en fonteinen die op muziek opereren bij Bellagio, en Circus Circus (hotel met dit thema). De Piratenshow was inmiddels wat uitgekleed (letterlijk), de naam was ook veranderd in Sirens of Ti, maar dat kon de pret van de kinderen niet deren. Mooi dansen in een zilveren bikini doet het bij alle leeftijden goed. In Circus Circus hebben we acrobaten aan het werk gezien en geprobeerd een kip in de pan te slaan. Vanwege de enorme afstanden hebben we wel een busabonnementje genomen. De hotels, incl winkels/theater/zwembaden etc. zijn zo groot dat het ongeveer 5 tot 10 minuten duurt voordat je er eentje voorbij gewandeld bent. Ook binnen de hotels zijn de afstanden groot. Wij moesten een behoorlijke afstand afleggen door het casino van het hotel voordat we buiten stonden. De kinderen moesten op het pad blijven (die mogen niet bij de machines uiteraard). Las Vegas: kruising tussen een kermis en de nieuwe versie van de Wizard van Oz!

Eerste baseball training

Omdat maandag weer een presidentendag was (de maandag ervoor ook), konden we een lang weekend op pad. In eerste instantie wilden we vrijdag al vertrekken naar Las Vegas. Maar Imke zei: "Ik heb een goed idee!" en dan weet je het wel, hier komt een idee in het straatje van deze grote kleine. Zaterdagochtend was namelijk de eerste training van de Mariners, het T-ball team waartoe Imke behoort. En Imke wilde die toch graag meemaken. En wij kunnen dat natuurlijk niet zomaar negeren. Dus het idee: eerst zaterdag trainen en dan direct vertrekken. Ook een financieel goed plan zat erachter, want de hotels in Las Vegas zijn vrijdag veel duurder dan zondag.

Kortom: het idee is gekocht.

En dus kunnen jullie meekijken met de beelden van rookie Imke. Voor de nitwits onder jullie (ik wist het namelijk ook niet), de "S" op de caps slaat op "Seattle", daar komen de grote Mariners vandaan. Coach van het team is Will, de vader van Jasmine, grote vriendin van Imke. De rest van het team zijn louter jongens, met meer baseballervaring dan de twee meisjes, dus dat levert soms grappige situaties op. Zoals Jasmine die de bal naar Imke in het buitenveld gooit, in plaats van naar het eerste honk (wat ze aan het oefenen waren). Waarschijnlijk krijgen de meisjes nog privetraining voor de wedstrijden gaan beginnen...

Walvissen jagen

Zo voelde het althans, walvissen zoeken voor de belevenis (en de foto's!). Het slechte nieuws moet je gelijk brengen: het is niet gelukt. Helaas geen grey whales voor ons te zien. We zijn twee uur op een boot langs de kust op zoek geweest naar die grote verhuizers (van zuid naar noord gaan ze nu). Het was prachtig weer, mooi helder ook, dus de kustlijn was goed te zien. Wel een beetje fris op zo'n boot, de meisjes hebben het een hele tijd aan dek volgehouden maar zochten beschutting achter de rand. En binnen hebben ze naar een DVD over walvissen gekeken. Wij zijn de hele tijd buiten geweest, heerlijk frisse lucht en natuurlijk dolfijnen. Die wel. Een grote groep dolfijnen, die het leuk vond om met ons te spelen. Onder de boot door, langs de zijkant, overal zag je ze gaan. Dit boottochtje leverde zoveel inspiratie op dat we dezelfde dag zijn doorgereden naar Sea World. Toch nog een soort walvissen gezien (orka's). Het blijft een machtig gezicht hoe die orka's op commando springen, duiken en golven veroorzaken om je nat te maken (Splash time!). Let op de neus van de orka, of liever wat daarop zit. Hugo is in zijn eentje in de piranha geweest, hij kreeg Imke niet overtuigd. Vervolgens werd hij extra nat gespoten toen hij bij ons langs kwam (wij waren het niet hoor!). Je kunt een kwartje in een waterkanon doen en op die bootjes mikken. Leuke extra inkomsten voor het park lijkt me zo.

Even jaloers maken: lekker weer hier!

Gewoon even tussendoor om te laten zien dat het hier in de winter toch wel erg fijn kan zijn. Volgens de media is het een rare, koude en stormachtige winter vergeleken met de droge warme winters van de afgelopen paar jaar. Maar tussendoor kan het dus gewoon weer lekker warm zijn (rond de 25 graden). We hebben dit weekend onze bleke lijven dus in een badpak gestopt en zijn lekker gaan zwemmen met Jelle en Heleen. Gelijk een goede therapie voor Lori omdat die bij de zwemlessen nogal bang was geworden. Het duurde even voordat ze los was van de kant of van handen maar toen was ze weer haar blije zelf. En met dank aan onze gastfotografe Heleen staan Imke en Lori er mooi op (spelend in de jacuzzi).

Tandenwissel

Sommigen onder onze lezers weten het al, maar het moet natuurlijk ook op de blog: Imkes wiebeltanden zijn eruit! 's Ochtends bij het tandenpoetsen was er ineens paniek en bloed (of andersom) en een paar seconden later kwam er een klein gelig dingetje uit haar mond. De tand die het minst los zat! Na de eerste schrik was ze toch wel trots op deze grote stap in haar ontwikkeling. En nog min of meer zelf eruit gehaald ook! Wij mochten namelijk niet in de buurt komen, als ik dat al zou durven, dus ik was ook erg blij. Gelijk foto's genomen. Imke wilde de tand niet vasthouden en vond het maar een raar dingetje. Op de tweede foto is te zien dat haar meest losse tand nog dapper stand houdt terwijl zijn grote broer eronder aan het duwen is.

Dat kon niet lang goed gaan. En jawel, tijdens het avondeten moest Imke even naar de wc (voor de kenners van Imke, dit is een understatement, Imke moet tijdens het eten nooit "even" naar de wc, ze gaat er uitgebreid voor zitten) en met een schreeuw begon de herhaling van wat er die ochtend was gebeurd. Bloed, paniek, tranen en trots. En ook het resultaat van deze actie is vastgelegd. Twee in één dag, heel bijzonder vond Imke dat. Dus nu hebben we een echte kleuter met een enorm gat in haar mond. De nieuwe tanden zijn al te zien. Benieuwd of ze een beetje recht naar boven komen anders krijgen we een tweede beugelvoorspelling bij de tandarts. Die tandartsen zijn hier namelijk helderziend en aan het eind van hun sessie voorspellen ze op de een of andere manier altijd een beugel. De vorm en reden voor de beugel verschillen wel per sessie, dus het lijkt heel echt.

twee nieuwe rokken

Is dat nieuwswaardig? Jazeker wanneer de rokken per post arriveren en één rok bijna een week eerder wordt bezorgd dan de andere. Imke was de gelukkigste. Zij kreeg haar rok als eerste. OmaLein had nog vlak voor vertrek naar Portugal twee rokken gemaakt die konden draaien. Want dat moeten ze, draaien. Anders zijn het geen echte rokken volgens die twee dametjes hier. Imke heeft haar nieuwe rok gelijk drie dagen achter elkaar aan gehad. Eerst naar Heleens feestje, toen naar Jelles basketballwedstrijd (waar de foto's zijn genomen) en vervolgens maandag nog naar school. En Lori maar elke dag naar de postbus rennen. Om vervolgens teleurgesteld terug te lopen naar het huis. Geen post voor Lori. We begonnen al het ergste te vrezen.











Maar gelukkig was het dan zover. Op een broekendag nog wel! Lori rende met haar post naar binnen en ik kon nog net het openscheuren van de envelop vastleggen. Beide meisjes blij. Dezelfde en de volgende dag is het nog met een optreden gevierd (al is daar weinig aanleiding voor nodig...). Bij een van de varianten van een optreden doen ze het favoriete deel van de balletles van Imke na, tevens een bekend fenomeen op kinderpartijtjes: standbeeld als de muziek stil is. Lori kan tegenwoordig ook DJ spelen (let op het opsteken van de duim !!!), dus ook Imke kreeg haar standbeeldtijd. Hiervoor was het altijd alleen andersom. Kleine meisjes worden groot...

Culture day

Elk jaar wordt er op Imkes school een Culture Day gehouden. Zoals al eerder vermeld is Culverdale (haar school) een smeltkroes van culturen. Veel aziatische invloeden, maar ook zuidamerikaanse en europese afstammelingen maken de school een afspiegeling van onze buurt. Elke klas krijgt een eigen land waar ze zich in verdiepen. Dan maken ze allerlei kunstwerken (tekeningen, vlaggen etc.) en op de Culture Day worden deze tentoongesteld buiten de klas. Dan kan je langs alle tentoonstellingen lopen en meer dingen zien over het land. Tot mijn verbazing was ook Nederland vertegenwoordigd. Op de tafel lagen allerlei Delftsblauwe prullaria en veel foto's van bloemen. De kinderen hadden hele mooie schilderijen met bloemen gemaakt, en een van de twee Nederlanden liep 's middags tijdens de optocht zelfs met een Friese vlag rond! .

Ook lagen er schaatsen en natuurlijk klompen. Ik heb de juf niet gesproken maar een andere juf vroeg me al of ik volgend jaar misschien haar wilde helpen. Dan zal ik zelf weer in de geschiedenisboeken moeten duiken vrees ik. De kinderen konden die dag verkleed in klederdracht. Ook dat was ons de dag van te voren gezegd: ik mocht ook verkleed komen. Wauw, jammer dat ik mijn klompen en zijspiegels thuis heb gelaten, anders had ik mooi de show kunnen stelen. Maar gelukkig was dat niet nodig want het was heel schattig om al die kinderen te zien in hun eigen outfits met de toevoeging van een ander land. Aparte mixen leverde dat op. En het publiek was natuurlijk net zo gevarieerd als de hoofdrolspelers...