Na de baseballtraining nog snel bij de jarige Martijn een paar gameboys opgehaald voor de lange reis naar Las Vegas. Het eerste uur zit je nog in LA en omgeving en daarna is het meer dan vier uur lang een soort Wilde Westen. Zandkleurige rotsachtige heuvels worden afgewisseld door schaars begroeide vlaktes met dezelfde heuvels op de achtergrond. Joshua Trees, cactussen en dan ineens een zoutwinningsvlakte. Af en toe duikt er een nederzetting op (meer kan je het niet noemen) met eet- en tanktenten. Rose maakt pies (spreek uit: pais), Denny heeft burgers, kom eten bij mij! En heel veel reclameborden voor de shows in Vegas. Onze huisgoochelaar (Lance Burton) heeft gewonnen, ik kon zijn kop al dromen nog voordat ik het in ons hotel tegenkwam in de lift, op de do-not-disturb bordjes, in de foyer, eigenlijk overal waar geen slotmachines stonden.
Toch fascinerende reis, je voelt dan echt weer in wat voor enorm land je terecht gekomen bent. Voor Lori duurde het net te lang. Ze kreeg net als Sneeuwwitje een stukje appel in haar keel, maar als een moderne meid was zij er beter op voorbereid. Alleen ik niet. Het zakje kwam net te laat.
Ons hotel, Monte Carlo, bevond zich in de hoofdstraat met de grote hotels die er op dit moment toe doen, ook wel: the Strip. New York, New York zat naast ons. Een hotel met het formaat van een halve Hoog Catherijne en met dezelfde capaciteit om erin te verdwalen. Allemaal gevels nagebouwd uit New York met daarin restaurantjes, burgertenten en uiteraard Starbucks. En allemaal binnen. Als bezoeker van Las Vegas is het altijd dag (of nacht, wat jij leuk vindt). Zolang je maar niet het idee hebt dat er zoiets bestaat als tijd. Hele malls (minimaal twee keer zo groot als Hoog Catherijne) zitten er aan de Strip met een geschilderde hemel als plafond. Let op de dopjes in de hemel op de foto. Sommige malls horen bij een hotel, sommige niet. En natuurlijk de theaters. Wat een shows om uit te kiezen (als je je nanny mee had genomen). Bette Midler was er net begonnen en heel veel soorten Magic Shows. Uiteraard hebben wij voor het laatste gekozen. Nance Burton (zou het toeval zijn dat hij bijna dezelfde naam heeft als onze hotelgoochelaar?), een combinatie van comedy en magic. In een klein theater en op een goed kindertijdstip. Hartstikke leuk en ook goede verdwijntrucs. Imke wil nu alsmaar de DVD kijken om zelf te leren hoe het moet. Lori hoeft het niet meer te leren, die heeft ons in dit weekend een hartverzakking bezorgd toen ze in de GAP rustig een kwartier achter een rek met broeken bleef zitten. Heel de winkel liep mee te zoeken, ze had ons wel gehoord maar vond het wel een "goeie grap" zoals ze dat zelf kan zeggen.
We hadden wat handige tips gekregen van collega's van Hugo zodat we wat leuke dingen voor de kinderen konden vinden. Zoals een Piratenshow bij het hotel Treasure Island, en fonteinen die op muziek opereren bij Bellagio, en Circus Circus (hotel met dit thema). De Piratenshow was inmiddels wat uitgekleed (letterlijk), de naam was ook veranderd in Sirens of Ti, maar dat kon de pret van de kinderen niet deren. Mooi dansen in een zilveren bikini doet het bij alle leeftijden goed. In Circus Circus hebben we acrobaten aan het werk gezien en geprobeerd een kip in de pan te slaan. Vanwege de enorme afstanden hebben we wel een busabonnementje genomen. De hotels, incl winkels/theater/zwembaden etc. zijn zo groot dat het ongeveer 5 tot 10 minuten duurt voordat je er eentje voorbij gewandeld bent. Ook binnen de hotels zijn de afstanden groot. Wij moesten een behoorlijke afstand afleggen door het casino van het hotel voordat we buiten stonden. De kinderen moesten op het pad blijven (die mogen niet bij de machines uiteraard). Las Vegas: kruising tussen een kermis en de nieuwe versie van de Wizard van Oz!
No comments:
Post a Comment