Ons was aangeraden om naar de Kerstshow in de glazen cathedraal te gaan (the Glory of Christmas in the Crystal Cathedral). En terecht. De kinderen van ons bezoek verstaan geen Engels, maar dat was ook eigenlijk niet nodig. Het was een visueel overdonderend geheel met vliegende engelen, echte kamelen en alles goud wat er blinkt. En het geluid liet zich
ook niet onbetuigd. Een gigantisch orgel, bellen, trompetten en prachtige stemmen van de spelers van deze musical. Oren en ogen tekort. Tijdens het optreden mag je niet fotograferen, maar erna gingen de kinderen maar wat graag met enkelen van de wijzen/koningen op de foto.
r
Ja ja Andrea, ik lees de commentaren wel. Je kunt je vast ook nog wel herinneren hoe het was rond de Sinterklaastijd vorig jaar (zie blog hierna) gevolgd door Kerstbezoek uit Nederland. Mijn huis is nog steeds aardig gevuld met schoonzus, partner en drie kinderen, maar nu durfde ik het stokje toch niet langer te negeren. Bij deze kan ik dus wel mijn tasje laten zien. Ik ben zelf alleen niet echt actief in blogland dus het stokje blijft wel op de grond liggen, vrees ik.
De tas is een koopje van de Marshalls, eigenlijk alleen gekocht als handig rugzakje omdat fietsen met een schoudertas nu eenmaal frustrerend is (blijft maar van je schouders af glijden). Later bleek dat deze quilt-stijl een soort van "in" was, dus deed ik even leuk mee met de trend. Nu is hij wat afgeragd en te vol gepropt. Een bekende aanpak onder vrouwen, ik weet het.
De inhoud: een te volle portomonnee (zie boven), tampon (moet je altijd bij je hebben natuurlijk), barbie-borstel (blijkt heel erg handig voor noodstaartjes bij balletles), handcreme en bodylotion (de lucht is wat droog hier, met name in Big Bear waar we de Kerst doorbrachten in de sneeuw), lipgloss, zakdoekjes voor snotneusjes en -neuzen, medaille van een van de kinderen van de Santa-run, snoep (yoghurt fruit-rollup: dus met calcium en vitamines!), mandarijntje (afhankelijk van hoe lang ze al onderin de tas zitten, bevat ook deze vitaminen) en heel belangrijk hier: zonnebrillen!
Valt niet tegen. Mijn voorbereidingstijd was wel langer dan de anderen van deze blogestafette dus dat geeft te denken over hoeveel oude verfrommelde bonnetjes van de Albertsons ik er eerst uit heb gevist alvorens de foto te nemen. Ik laat dat graag aan de verbeelding over...
ook niet onbetuigd. Een gigantisch orgel, bellen, trompetten en prachtige stemmen van de spelers van deze musical. Oren en ogen tekort. Tijdens het optreden mag je niet fotograferen, maar erna gingen de kinderen maar wat graag met enkelen van de wijzen/koningen op de foto.
Het klinkt indrukwekkender in het Engels dan in het Nederlands, vind ik. Een woestijn in de sneeuw lijkt meer onzin dan desert in the snow. En als je het ziet, is het helemaal bizar. We zijn al vaker in Joshua Tree geweest maar alle bruintinten waren nu vervangen door wit en grijs. En door de sneeuw heen staken de staken van een Joshua Tree. Vreemd, ontheemd en prachtig tegelijk.
namelijk dat het in december al nat is, in plaats van pas eind januari of februari. Dus in plaats van naar het zwembad, moest ons bezoek binnenactiviteiten gaan bedenken. De eerste week was dat dus een museum en het aquarium en daarna gingen we het vocht maar opzoeken. Eerst naar Joshua Tree en het weekend erna skieen in Big Bear. Want dat heeft Californie ook: je kunt de winter makkelijk opzoeken als je wilt. En regen in Irvine is nu eenmaal niet zo interessant als sneeuw in de woestijn.
Hij heeft gewoon weer de weg kunnen vinden naar al die Nederlandse kinderen in LA! Dit keer kwam hij na zijn eigen verjaardag aan, dus hij was goed uitgerust en had er weer zin in. De rode ballonnen hadden ook Amerika bereikt dus de ballonnenpiet was ook blij.
