Sinterklaas in LA?

Jawel, ook hier wordt Sinterklaas niet vergeten. We volgen het sinterklaasjournaal trouw. En onlangs was er zelfs een speciaal videobericht voor Lori en Imke. Twee pieten vertelden hen dat ze wisten dat ze tegenwoordig in Amerika wonen. En ook dat het al een keer gelukt was om de schoentjes te vullen. Maar de Sint is ook niet meer de jongste en al die pieten zonder veer maken er een potje van, dus of de dames een schets konden maken van Amerika? Met daarbij aangegeven waar ze wonen en ook waar het Sinterklaasfeest wordt gevierd [met de Nederlandse school]. Dus lieve Sint, bij deze! (en bedankt voor de vraag, want we zouden toch niet graag zien dat de kindjes in LA worden overgeslagen).

Bezoek # 5 Sea World en Arnie!

Voor Sea World hadden we de perfecte dag uitgekozen. Koud (voor Californische begrippen) en op een willekeurige woensdag. Heel erg rustig was het er. Dus we konden overal prima bij. En we hoefden niet bang te zijn dat de kinderen kwijt zouden raken (ook wel zo relaxed). Sea World ligt aan de buitenkant van San Diego, het lijkt in een soort polder te liggen. Geen bebouwing in de buurt. Er is van alles te zien en te doen. Een show met dolfijnen en orka's (killer whales) maar eigenlijk bij alle onderdelen lijkt er wel iemand met een microfoon te staan die aan het publiek uitlegt wat ze zien, wat ze wel en niet kunnen doen (aanraken mag! nou ja, soms dan) en waarom. Zo heeft Jantien de roggen kunnen aaien (de rest durfde toch niet goed, het zijn geen kleine brave scholletjes die voorbij komen zweven), hebben we de zeeotter blij voorbij zien duiken en zwemmen, sla aan de zeeschildpadden gevoerd, hebben de dolfijnen geposeerd voor een familiefoto en zijn we uiteraard naar de show van de orka's gegaan. Dat is toch wel de publiekstrekker van Sea World. Shamu en zijn vrienden. En omdat het de publiekstrekker is en er die dag maar een show was (om 2 uur), was dit moment uitgekozen door de baas van Californie om een praatje te houden. Jawel, een verrassingsbezoek van Arnold S.!!! Wij zaten helemaal klaar voor de orka's en daar stonden we ineens te joelen op de banken. Hij wilde melden dat SoCal (Southern California) na de bosbranden weer "back in business" is. En dan bedoelde hij de toeristenbusiness. Heel erg tof om die man van zo dichtbij te zien. Jantien stond zelfs met hem op de foto op zijn officiele site (voor ons in ieder geval goed herkenbaar). Zijn speech eindigde met de inmiddels meestgebruikte filmzin "I'll be back". Nou, wij ook want we hebben een jaarkaart gekocht en dan moet je toch minstens twee keer gaan om het eruit te halen, haha. We hebben het nog wel even met de in de vorige blog genoemde Fruit Roll Ups gevierd dat we niet nat werden tijdens de show, hoewel we wel in de splash zone zaten. Aan de foto's van de meisjes is te zien wat voor lekker chemisch goedje dat is.

Bezoek # 4 Shoppen

Eigenlijk kunnen we daar kort over zijn. Het was enerverend. Soms vermoeiend (de grootsheid kan wat overweldigend zijn waar het winkels betreft), dan weer verkwikkend (wauw, zoveel shampoo voor maar 4 dollar!) of vergapend (een winkel vol outdoorspullen tegen lieve dollarprijzen) en altijd liep Jantien met iets naar buiten. Geintje. We zijn in een dure mall geweest met Dior, Chanel, Max en nog wat, Burberry en voor de kleintjes Oilily. Daar konden we wat van Constance leren. Gelukkig was de Bloomingdales nog helemaal leeg toen wij er waren dus de service was extra goed. Na een paar dagen was het nog steeds: "Hello Constance, good to see you and have a save journey home". En we zijn ook in "gewone" winkels geweest op zoek naar eigenaardigheden zoals Fruit Roll Ups, naar de kapper op de fiets om toch ook iets zeer Hollands te kunnen doen. Is trouwens heel leuk om dat als Nederlandse bezoeker te doen omdat het fietsen voor jou nog heel normaal is, tot je je beseft dat de rest van het verkeer dat niet vindt. Toch nog een paar kiekjes van de malls en wat dies meer zij.

Bezoek #3 Getty Museum

Ergens op een doordeweekse dag leek het een mooie uitdaging om een het openbaar vervoer uit te proberen. De pioniers J&C hebben het geweten. Ze hebben er bijna vier keer zo lang over gedaan als met de auto maar hebben wel voor maar 3 dollar (samen!) een toeristische route door LA gekregen. Vanaf het station in Irvine naar het centrum in LA is het maar een uur met de trein (Amtrak). Maar daarna begint het avontuur. Twee bussen waren er nodig om naar het westen van LA te komen, waar het Getty museum boven de snelweg (405) uittorent. Tussendoor hebben ze maar even geluncht om er een echte happening van te maken. Het is wel de moeite waard want het Getty museum is een verzameling van prachtige gebouwen en het ligt op een bijzondere hoogte waardoor er veel ruimte omheen is. Veel vergezichten en mooi licht. Het museum heeft allerlei soorten kunst (van oude meesters tot fotografie) en is goed toegankelijk. Er is zelfs een familyroom waar kinderen zich kunnen uitleven en een drawingroom waar je zelf de meesterwerken kan naschetsen. Na schooltijd zijn we de pioniers gaan halen (we waren er uiteindelijk ruim een uur nadat zij waren gearriveerd) en hebben Lori en Imke de familyroom uitgeprobeerd.

Daarna zijn we met de auto door LA gereden. Bijna heel Sunset Boulevard afgereden naar het oosten. Komt geen eind aan, lijkt het. Halverwege maar een Mac-stop ingelast en uiteindelijk ook maar weer de snelweg opgezocht. Ongelooflijk hoe je meer dan een uur door zo'n stad kan rijden en niet het idee hebt dat je er uit rijdt. Wel veel filmbeelden gaan er door je hoofd als je al die neonreclame langs de weg ziet.

Bezoek #2 Kustwandeling

In het boekje Short Hikes in Orange County hadden we de langste uitgezocht. 5 Mijl en volgens de Amerikaanse schrijvers doe je daar 6 uur over. Wij onze beste spullen aangetrokken en op naar Crystal Cove. Komen we daar (op een zondag) tussen alle families die er hier op zondagochtend op uit trekken. Op hun slippertjes. Okee, ook dit werkt dus weer anders dan vantevoren was bedacht. Van schrik zijn we toen vergeten de moeilijke wandeling van de kust af richting de heuvels te doen, maar over de rotsachtige kust (op geasfalteerde paden) en strand heen en weer gelopen. Prachtige omgeving dus ook dat deed ons vergeten dat we eigenlijk een zwaardere wandeling hadden verwacht. Hele mooie beesten gezien: pelikanen, zeeleeuwen (of zeehonden, niet goed te zien vanaf de kust), stoutlopers (mijn favoriet) en allerlei andere vogels waarvan ik de namen niet zo goed ken als Jantien en Constance.

We kwamen ook uit bij een historische plek waar oude strandhuisjes (uit begin vorige eeuw) bewaard waren gebleven. Sommigen zijn al helemaal weer in oude eer hersteld en worden verhuurd. Moet je wel 6 maanden van tevoren op de eerste van de maand om 08.00 uur proberen er als eerste bij te zijn, maar dan heb je ook wel een heel mooi plekkie vlak aan het strand. Bij die strandhuisjes was ook een restaurantje. Vanwege die families zat dit overvol (de zondagse brunch is hier nog populairder dan in Parnassia) maar koffie halen kon altijd. Het zag er heel gezellig en lekker uit, de verwarming was aan (het was een koude dag, wij liepen te vernikkelen in ons optimistische outfitjes) en het rook er naar wafels, brownies en ander lekkers. Daar komen we nog eens!

Ook hier heeft Jantien weer mooie plaatjes kunnen schieten. De kooi die over het wandelpad hing bleek ter bescherming tegen een ernaastgelegen golfbaan te zijn. Mooi nog drie golfballen gevonden voor golfende bezoekers.

Prijsuitreiking Imke

Op de vrijdag in de week van het bezoek van Jantien en Constance had Imke op school een speciale bijeenkomst. We hadden een briefje meegekregen waarop stond dat er om 11.00uur op school speciale "awards" zouden worden uitgereikt. Dat is zo'n typisch Amerikaans iets. Van alles wat ik vantevoren had bedacht en gelezen, is dit iets die tot nog toe wordt bevestigd: ze zijn hier niet vies van een beetje competitie. Dus op de kleuterschool kun je al Cool Koala Awards krijgen. Dat is een blauw papiertje met een Koala erop en de reden waarom je deze award hebt gekregen. Imke had er al meer dan 10 ontvangen, de meeste voor "trying your best" of "being a good listener and following directions". Soms ook voor "being a good friend". En er was haar verteld dat als je er 10 hebt, je ze moest inleveren bij je juf en dan zou je van het hoofd van de school een attentie krijgen. Het was tot die vrijdag nog onduidelijk of ze dat al had gehad dus ik dacht dat het een ceremonie zou worden voor het uitreiken van wat kleinigheidjes aan meer dan de helft van de klas (want er waren er uiteraard meer met 10 Cool Koala's).

Nee, er waren nog meer awards! Per maand werken ze op school aan een bepaalde norm of waarde. In september was dat "respect" en in oktober "responsability". Of andersom. Het hoofd van de school legde het allemaal uit toen we in het theatertje van de school zaten. Jantien was mee dus Imke had een heus publiek (Lori was er uiteraard ook bij). Per klas (twee kleuterklassen) was er een kind die deze "value of the month" uitstekend had uitgevoerd dus er waren vier winnaars in deze categorie. En dan waren er nog vier andere speciale kinderen met speciale gaven (die ik even een beetje vergeten ben) waardoor er in totaal 8 kinderen voor awards met een echt certificaat naar voren werden geroepen. De spanning neemt nu toe maar nog even voor de statistieken: er zitten totaal ongeveer 50 kinderen in deze twee klassen.

En ja hoor: Imke heeft dus een award gewonnen!!! Voor de maand oktober. Ze mocht naar voren komen, ontving haar certificaat en moest deze lachend naar de zaal laten zien. En aan het eind van deze ceremonie mochten de kinderen met 10 Cool Koala's inderdaad naar het hoofd van de school om kadootjes uit te zoeken.


Maar voor ons draaide alles om onze grote winnares, want het mag dan Amerikaans zijn en we mogen het met enige verwondering en licht geamuseerd bekijken, dat maakt mij niet minder trots op haar. De kleine nieuwkomer die zo zich zo geweldig aanpast. Zo werkt het dan weer wel! Bij deze het bewijs.

Bezoek #1

Al een tijdje geleden hadden we moeten melden dat onze eerste bezoekers zijn gesignaleerd. Het eerste bezoek was ongepland, een echte verrassing dat Marcel en Ruud in de buurt bleken te zijn en even langskwamen. Voor hun heel apart om in hun vakantie ineens bij familie langs te kunnen. Voor ons was het bijna normaal dat er mensen langskwamen omdat we hier wonen. Je vergeet na een tijdje dat het zo ver vliegen is (gelukkig maar anders zou je niet meer heen en weer gaan...).

En ook Miriam kon gelukkig haar werk in de VS met een bezoekje aan ons combineren en was hier een weekend. Dus die is al uitgebreid rondgeleid in Irvine en omgeving. Lekker een dagje naar het strand op wat naar nu blijkt zo'n beetje de laatste warme dag was voor een lange periode. Was supergezellig, Karien was jaloers maar komt gelukkig ook al snel zelf kijken.

Het eerste echte lange bezoek was echter van Jantien en Constance. Die zijn net een hele week geweest! Heel veel bijgekletst (Hugo had het zwaar met 5 vrouwen in huis...) en ook nog fijn de toerist uitgehangen. We zijn naar San Diego geweest, hebben een mooie kustwandeling gemaakt bij Newport, naar LA (Getty Museum) geweest en weer naar San Diego voor Sea World. En tussendoor Irvine onveilig gemaakt (met name in winkels). Het voornemen om hier eens goed in te slaan met die lage dollar is redelijk goed ingevuld. Vooral mooie gadgets en merkkleding. En alleen wij weten wie de shopwedstrijd heeft gewonnen... In deze blog staat het bezoek aan San Diego en in de volgende blogs de andere uitjes.

San Diego is een leuke, bijna Europees aandoende stad. Het is niet al te groot (niet zoals LA) en het heeft een aardig haventje met leuke boetiekjes, Old Town met oude houten panden die aan Saloons doen denken en natuurlijk Balboa Park met allerlei musea en de San Diego Zoo. We hebben niet de toeristische bus genomen maar zijn met de auto naar strategische plekken gegaan en toen verder gelopen. De foto's zijn eigenlijk allemaal door Jantien genomen want behalve de mooiste camera heeft ze ook het fototalent van de groep.

Halloween

Halloween, in Nederland kennen we dat (een beetje) als Sint Maarten. Het verschil is dat de Amerikane, zoals ze zelf zeggen de boel 'optimized' hebben en dat de kinderen zich mogen verkleden. Dit wil zoveel zeggen dat de kinderen geen liedje hoeven te zingen, je krijgt dus sneller je snoep, en dat er een hele hoop prinsessen rondlopen op straat. Waar er normaal niemand rondloopt op straat was het op Halloween een redelijk drukke boel. De truuk is om te kijken of er een lichtje aan is, of dat er Halloween gadgets rond het huis staan, dan kan je aanbellen. Als er dan iemand opendoet, zeg je 'trick or treat' en dan krijg je een hand vol, verpakt snoep. Gaat lekker snel dus en je krijgt lekker veel snoep. Dit mag je toch niet opeten van je paps en/of mams, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn met Jasmine en haar zusjes, en de ouders op pad geweest. Dit was erg gezellig en het was een grotere groep, dus je kan ook binnen de groep nog verder optimnaliseren. Na een paar huizen had Imke het al zover dat je aan komt lopen bij twee deuren, waar dan de een naar bij de ene helft bij de deur aanbelt, en de andere helft bij de andere deur. Niet slecht bedacht toch! Op het eind van de rit liepen wij met een volle plastic zak vol candy te sjouwen, wat alleen datgene was wat de kleintjes niet konden dragen. Alle vijf de kids hadden daarnaast ook nog een plastic zak vol! Een jaar lang snoep in huis dus!

Manou had ook erg haar best gedaan om een mooie 'Jack-O-Lantarn' gemaakt en ook de 'feest-lantaarn'die we gekocht hebben een tijd geleden was een groot succes. De heks op onze garage mocht eigenlijk ook niet meer uitgezet te worden van de meisjes. Al met al een groot succes deze eerste Halloween hier in de US.