Sunday, April 19, 2009

Springbreak

Geen paasvakantie,maar “springbreak”. Dit is ook wel handig, omdat deze vakantieweken in Irvine uit elkaar liggen. Sommige scholen hebben voor Pasen, sommige na Pasen en sommige hebben helemaal niks met Pasen te maken. Aangezien de meisjes al heel lang in een RV hebben willen slapen, dachten we dat dat wel een leuk idee zou zijn. Toen de goedkoopste vlucht uitzoeken en dan kom je in Denver en de Rocky Mountains uit. Dan moet je wel vroeg vertrekken trouwens, dus Lori was wel uitgeteld bij aankomst in het hotel.

Denver is, zek
er vergeleken met de Orange County plaatsen een “echte” stad met een heleboel mensen die op straat lopen, een echt stadscentrum (16th Street Mall) en openbaar vervoer. Het weer is ook anders…. Kou en regen! Je moet er maar een heel jaar in wonen! In Denver zijn we op Paaszaterdag naar het Kids Museum geweest (met een paasevenement, compleet met paashaas die bij Imke op schoot ging zitten), een REI jas voor Manou gekocht en lekker luxe in alle rust in het Hotel gegeten, nadat de pizzazoektocht met vermoeide, hongerige meisjes niet echt gezellig was.

Zondag met de bus naar het Science Museum geweest, wat echt een aanrader is! Hurricanes, Aardbevingen, Dinosaurussen, Space, veel dingen aanraken en knopjes, en dan hebben we minder dan de helft gezien! En omdat het weer nog steeds niet meewerkte, hebben we de zoektocht naar paaseieren maar stiekem binnen het museum gehouden, in een zitruimte die uitkeek over het park. En gezien de ervaring van de vorige dag, zijn we eerst terug naar het hotel gegaan voor een korte siesta alvorens we op zoek gingen naar een eetgelegenheid. Een brewery, of zoals het daar gewoon op het glas stond gebrand: Brouwerij. Daar heb je er ook meerdere van in Denver, jaja een heus soort nachtleven. Niet dat wij daar veel van gezien hebben, wij gingen braaf op kinderbedtijd slapen.
Maandag was het dan tijd voor de RV!
Na de verplichte film en aanvullende uitleg, konden we op pad naar de Rocky Mountains. Het weer was wat opgeklaard: wij hadden er zin in. Tijdens de stop voor het inkopen doen hadden de meisjes nog een melige skype met opa Ed, het was handig dat wij onze nieuwe mini-laptop bij ons hadden.
Tegen de avond kwamen we in het
park aan, na een zoektocht naar water in de tank want de wateraansluitingen deden het nog niet. Het was nog te koud. We waren bijna de enige op de camping, spookachtig rustig was het in het park. Wat weten zij dat wij niet weten? Er zitten niet eens grizzlyberen in het park, alleen een paar zwarte beren (vegetariers). Het resultaat daarvan is een overbevolking van Elks (kruising tussen rendier, hert en lama). Na een koude nacht toch besloten om naar een camping buiten het park te gaan want de watertank lekte een beetje. En dan wil je geen vriesschade aan je broek...
We hebben over een bevroren meer gelopen en zijn naar een cascadewaterval geweest waar we lekker over de stenen hebben geklommen. Deze waterval is in 1982 "ontstaan" doordat er een dam doorbrak. De ravage is nog goed te zien, allemaal grote rotsblokken en meegesleurde bomen. En nog meer van die elk-dieren gezien. Op de camping stonden ze ook rustig te grazen. De tweede dag in het park hebben we een wandeling gemaakt, kijken hoever we de berg op konden. Na ongeveer een mijl toch maar omgedraaid omdat het wat donker werd en het weer nog verraderlijk kan zijn in april. Op de terugweg naar Denver -uiteraard via het dorpje Nederland- de volgende dag bleek nog maar eens dat het nog echt geen lente was in Colorado: het sneeuwde. En het bleef zo hard sneeuwen dat we twee dagen later hoorden dat er allerlei mensen vastzaten in Colorado. Waren wij dus net op tijd weer naar de zon vertrokken!
En als je dan aan de meiden vraagt wat het leukste was: spelen in de RV! En wat ze zich het beste zullen herinneren: in deze vakantie raakte Imke haar twee voortanden (op dezelfde dag) kwijt.

Tja, gelukkig vonden wij de Rockies erg de moeite waard al was alles nog wel dor en bruin omdat de lente nog niet was begonnen. Met het wisselvallige weer erbij, geeft het wel een veel ruiger en realistischer beeld dan de beelden van weides met wilde bloemen die je in de boekjes ziet. In Colorado lijkt het watertekort overigens veel nijpender dan in Californie, ze lieten er ook een film over zien in de IMAX van het Natuurmuseum. Dat is dan zeker net zo indrukwekkend als die bergen hoog en groot zijn.

Thursday, April 2, 2009

1 april grap

Imke heeft 12 dagen gewacht tot ze haar slag kon slaan op 1 april. Toen namen we haar namelijk tegen veel protesten in mee naar de dokter om haar rechterarm voor de zekerheid te laten controleren. Die gebruikte ze nog niet helemaal nadat ze op school was gevallen op de vrijdag dat haar vader naar India ging voor een week. Na haar val is ze gewoon doorgegaan met de les, is daarna zoals afgesproken met Tia meegegaan voor een playdate (sorry, speelafspraak klinkt nu eenmaal niet echt hetzelfde) en kwam om 5 uur dus moe en stilletjes thuis. En de diagnose van moeders was: als je op school kan blijven en bij een vriendinnetje kan gaan spelen, alles nog wel kan bewegen en geen zwelling hebt, zal het wel niet gebroken zijn.
Zo zie je maar weer: ik ben mijn roeping zeker niet misgelopen.
Imke heeft dus 12 dagen op haar tandjes gebeten.
Zonder dat ze eruit vielen, en dat is knap want er zitten er vier erg los nu, want ook dat is een beetje eng. En naar de dokter gaan is ook eng, dus dat wil ze niet. Gips ook niet want dan kan je niet alles meer doen.
Op 1 april gaf ze dan toe aan de druk van Hugo om het te laten controleren (of was het haar moeder die toegaf?) en moesten wij na een half uur wachten op de foto van haar elleboog (want de dokter dacht dat ze vocht in haar elleboog had) tot onze stomme verbazing nog een foto laten maken. De oplettende fotograaf had iets in haar onderarm gezien. Snel om 5 uur nog naar de dokter gesjeesd en die gaf ons het kaartje van een bottendokter (orthopedisch chirurg). En daar zijn we dus vandaag geweest. De foto's leveren het bewijs. Eerst een foto van de rontgenfoto, dan een foto in de wachtkamer, waarop je nu je het weet kan zien dat haar rechterarm iets gebogen is (het deed gisteren na de uiteindelijke diagnose ineens meer zeer dan het de afgelopen 12 dagen had gedaan, de dokter had er ook best hard op zitten duwen...) en de foto van net na het gips plakken. Niet blij was ze. Maar het voordeel is dat het er nu maar 3 weken op hoeft (zo hebben we het haar voorgespiegeld)... Respect dus voor deze kleine bikkel, die gewoon een uurtje later weer haar balletklas in ging.