Foto opnamedag voor ballet

Het einde van het schooljaar nadert met rasse schreden. Ineens stopt alles. Baseball is bijna klaar, op school worden nog gauw spellingstesten gehouden en de uitvoering van ballet komt er ook al aan. En voor die uitvoering is een heel schema opgesteld. Eerst kregen ze hun outfit (met de opmerking dat ze hem alleen een keer mag passen, maar verder niet mag dragen!) en dan volgt een foto-moment, dan een generale repetitie (in DE jurk) en dan dus eindelijk de uitvoering. In dit schema was het zondag tijd voor de foto's. De uitgebreide instructies over hoe het haar moest worden vastgemaakt in een knotje hadden we donderdag een beetje gemist (omdat we toen gelijk door moesten naar de baseball en ook omdat Hugo er was in plaats van de kapster des huizes...) dus dat was nog stressen. Waar haal je een haarnetje (in de kleur van Imkes haar) op zaterdagmiddag? Bij Target waren ze volgens mij allemaal uitverkocht omdat uiteraard alle meisjes tussen 3 en 8 ergens deze weken hun balletuitvoering hebben. Gelukkig vond ik er nog een paar bij de supermarkt. En dan de make-up: ga maar zeer overdreven te werk want met al dat licht zie je er niets van. Zaterdagavond nog even geoefend, hoe moest dat ook alweer? Eerst de roze, dan de bruine oogschaduw. Naar het plafond kijken voor de mascara, NIET knipperen! Okee, misschien maar geen mascara... Was eigenlijk best lollig als je je er eenmaal overheen zet (over het feit dat ze nog geen zes is, bedoel ik dan). En toen ging het zondagochtend nog bijna mis omdat we nog "even" naar de IKEA gingen voor gordijnrails (zie twee bloggen geleden, ik ben nu los dus nog twee kamers worden aangekleed). Haasten, haasten, haasten.
We hebben heel veel foto's zelf gemaakt, in de studio mochten we niet fotograferen (anders lopen ze natuurlijk hun inkomsten mis). Kijk toch eens naar de pracht en praal van deze kleuters! Oh ja, de instructie "Doe eens gek!" werd maar mondjesmaat uitgevoerd, misschien vonden ze het heiligschennis met zo'n mooie jurk. Imke had er niet veel last van.

Lente in Irvine

Het is nog net lente, we gaan richting de zomer. In SoCal betekent dat dat de eerste bosbranden al weer moeten worden geblust. De heuvels om Irvine heen waar geen mensen wonen (lees: zonder sprinklers) waren een paar weken geleden nog groen maar hebben nu weer een verlopen kleur bruingeel. Dit blijft zo tot de winter of tot de heuvel onderdeel uitmaakt van een bosbrand (dan wordt het dus zwart). Waar wel mensen wonen, wordt de lente zo lang mogelijk vastgehouden. Prachtige kleuren vormen het straatbeeld bij ons in de buurt. Heel veel rozen maar ook hele bomen staan in bloei. Onderweg naar school en in onze tuin kunnen we zomaar de volgende beelden tegenkomen:

Zelf maken

Sinds een aantal weken (ik zeg niet hoe lang) ben ik in het bezit van een naaimachine. Ja ja, behalve al die leuke feestjes en uitjes wordt er hier gewoon ook thuis gemutst en geknutseld. Het is best lastig om zo'n groot huis gezellig te maken. Een goede vriendin zei me eens: "Hang wat gordijnen op, dan is het wat meer aangekleed!". En ik ben eerst beneden aan de slag gegaan met kant-en-klaar spul. Maar nu werd het dus tijd voor het echte werk (met de nadruk op werk).

Stof gekocht, naaimachine gekocht, moed verzameld en de meisjes de deur uitgestuurd met hun vader ("Ga maar lekker naar Disneyland, mama blijft wel thuis"). En dan moet het gebeuren.

En dit is nog maar de helft. De makkelijke helft welteverstaan. Er moeten nog grotere, met voering en met haakjes (in plaats van lussen) worden gemaakt. Maar aangezien deze eerste maaksels goed gelukt zijn, zonder al teveel problemen met mens en machine, is het vertrouwen al wat gegroeid.

Mijn grote voorbeeld en tipgeefster woont echter nu wat verder weg. Dus ik zal wel eerst weer even met BoZ moeten bellen voordat ik aan die uitdaging durf te beginnen. En gelukkig had zij zich wel al snel aan een zelfmaakbelofte aan de meisjes gehouden. Prachtige zomerjurkjes kwamen er gisteren met de post. Met stoere bloemen (doen ze ergens aan denken? dat lijkt maar zo!) in plaats van laffe pastelletjes waar ze hier in sommige winkels nog steeds patent op lijken te hebben (niet alle hoor, ik zag laatst zowaar een meisje in knalblauw lopen, gelijk gevraagd waar ze het hebben gekocht). Meisjes apetrots en oh ja, ze kunnen ook een beetje draaien (gelukkig...).

Koninginnedag

Uiteraard wordt Koninginnedag hier ook gevierd. Compleet met vrijmarkt voor de kinderen en oud-Hollandse spelletjes als touwtrekken en eierenloop. Locatie was de Nederlandse school en niet alleen kinderen van de school, ook andere Nederlanders-in-den-vreemde waren uitgenodigd. En iedereen had wat te eten meegenomen. Van pannenkoeken via puddingbroodjes tot salades en blokjes kaas. Een behoorlijk oranje boel was het. Wel een beetje warmer dan de Koninginnedagen in NL, zoals te zien is aan de verhitte gezichten. Ouderwets gezellig was het!

Jog-a-thon

De scholen hebben hier een handje van handje ophouden. Dat moet eigenlijk ook wel want een deel van het personeel wordt betaald uit het potje van de PTA (Parent and Teachers Association). De PTA probeert door het jaar heen zoveel mogelijk geld af te troggelen door de zogenaamde fundraisers. Ik heb al verhalen gehoord van scholen die ouders de mogelijkheid bieden om de fundraisers af te kopen. Dan hoeven hun kinderen gedurende het jaar niet de hort op om geld te verzamelen (in de buurt, bij opa en oma maar vooral bij de ouders) maar kunnen ze het in een keer afkopen. Dan verwachten ze ook wel een relevante bijdrage geloof ik. Bij Culverdale hebben ze deze optie nog niet opgenomen in het pakket van fundraisers. En dus hebben we voor Imke al twee keer schoolfoto's gekocht, hebben we een of ander boek met kortingsbonnen gekocht en waren we in de verleiding gebracht om chocola te (ver)kopen met kerst en Valentijn. En dan vergeet ik bijna de giftwrap verkoop. Dit is een catalogus met allemaal inpakpapier, strikken en andere versiersels want kadootjes inpakken is een kunst hier. We hebben maar aan een paar dingen meegedaan. De belangrijkste en grootste fundraiser is echter de Jog-a-thon. Elke zichzelf respecterende basisschool houdt er een. Ook voor Nederlanders is deze vorm te begrijpen: rondjes lopen en je laten sponsoren. Met dit verschil dat degene die het meeste geld ophaalt de prijzen krijgt (niet degene die de meeste rondjes loopt...).

Hier konden we niet achterblijven dus we zijn op een ochtend naar het werk van Hugo gegaan en hebben geld uit de zakken van zijn collega's geklopt. Ze zeiden achteraf dat het heel slim van ons was om terplekke aanwezig te zijn en Imke hun vragend aan te laten kijken. Totale opbrengst iets van 150 dollar. En toen moest ze nog beginnen met lopen. Twee dagen van tevoren nog echte renschoenen gekocht en Imke psychisch voorbereid ("niet te hard beginnen, af en toe wat water drinken maar niet teveel ineens, vergeet niet je stempels te halen") en toen kon het feest beginnen. En een feestje was het. Er was muziek, een levensgrote Koala (symbool van de school) en aanmoedigingen van de zeer betrokken directrice van de school. Na een gezamenlijke warming-up zijn ze aan hun rondjes begonnen. De kleuters hebben veel meer gelopen dan verwacht. De moeders die streepjes zetten (waaronder ikzelf) hadden de grootste moeite iedereen elke keer naar de kant te krijgen. En Imke heeft 32 rondjes van ca 0.1 mijl gelopen! Onze heldin. Daarmee had ze gelijk 8 dollar voor haar spaarvarken (piggy bank) verdiend want we hadden haar een kwartje beloofd per rondje en ze liep dus iets meer dan verwacht...