de eerste weken: huis en school

Het hotel kenden we al van een eerder verblijf dus dat was bijna thuiskomen. Lekker ontbijten en op zoek naar de huurauto. Helaas waren de minivans op, dus werden we opgewaardeerd naar een echte Mega-Amerikaanse bak, de Ford Expedition. Die handhangers (of hoe ze ook mogen heten) zitten er niet voor niets, je moet je er echt in optrekken, zo hoog.

Ook weer even wennen aan het verkeer. Alle hoofdwegen zijn vierbaans (ook in de stad) en je moet weten in welke baan je moet zitten om op tijd af te kunnen slaan, want ze laten je er niet zo maar tussen. Op zich helpt zo’n megabak wel, maar je kunt niet echt rekenen op heren in het verkeer hier. En waar zat nou ook alweer de dichtstbijzijnde IKEA? Daar zijn we de eerste weken bijna elke dag geweest. Allereerst het beloofde stapelbed voor de dames gekocht. Wij konden gelukkig matrassen en dekens lenen zodat we dat niet ook de eerste dag hoefden te regelen. En na twee nachten hotel, kamperen in een leeg huis! Heel bijzonder, zeker in zo’n groot huis. Met plastic kinderservies van IKEA, twee witte tuinstoeltjes, een koelkast (heel belangrijk in die hitte!), een speelkleed en dito tunnel en niet te vergeten de grote zakken vol barbies en accessoires (gekregen via collega’s van Hugo) zijn we zo de eerste week doorgekomen.


Uiteindelijk voor ons ook een bed bij de IKEA gekocht, tegelijk met een Klippan bank voor in de woonkeuken. Deze keuken-met-kamer-eraan is al groter dan de leefruimte die we in Haarlem hadden dus daar zitten we meestal. Dan blijft er nog een joekel van een woonkamer over.
In de eerste week hebben we ook het papierwerk voor de school van Imke proberen te regelen. Er bleek nog een gezondheidscontrole nodig voordat ze zich mocht inschrijven (en ook voordat ze een Engelse test zou krijgen). Dus in de eerste week gelijk naar een dokter (ze hebben hier speciale kinderdokters) en tandarts (en ja, ook een kindertandarts bestaat hier). Bij de dokter een volledig onderzoek: bloed uit haar vinger, gewicht, ogen, oren, “kan ze even in dit potje plassen?”. En bij de tandarts was het een feestje: eerst een sticker uitzoeken, dan in een kamer met meerdere stoelen gaan liggen, mooi blauw plafond met wolken, coole zonnebril op vanwege het scherpe licht. En dan de conclusie: haar onderkaak staat nu gelijk met boven. Dat kan nog goed gaan maar kan ook een centenbakkie worden. Even in de gaten houden, dan kan ze naar de Orthodontist voor een correctie. Elk zichzelf respecterend kind heeft hier zijn eigen orthodontist en blijkbaar al vanaf 5 jaar. Op de valreep op vrijdagmiddag de gezondheidspapieren op de school ingeleverd (een week later zou de school beginnen) en toen bleek ineens dat het ELD programma (engels leren) misschien wel vol zat. Geen probleem hoor, dan kon ze toch naar een andere school? Maar dat wilden we nu juist niet, want we wonen hier om de hoek! Hugo is nog even langs gegaan en ze zouden zien wat ze konden doen. Donderdag 6 september zou de school beginnen, maar nog even zonder Imke want die moest de Engelse test die dag doen. Dat gold voor meer kinderen. En dat gold ook voor meer kinderen die net als wij om 10.00 uur daar een afspraak hadden. Ook weer een ander systeem voor afspraken, dus dat duurde even een paar uur langer dan verwacht. Vrijdag ons gewoon gemeld om 09.50 uur want we zitten in het late klasje van de Kindergarten. Ideaal (herkenbaar voor iedereen die Imke een beetje kent en weet hoe fijn ze het vindt om ’s morgens opgejaagd te worden?).