Naar Nederland #1

En toen was dan echt de vakantie aangebroken. Eerst heeft Imke nog haar verjaardag gevierd (in Irvine) met een heuse Springpoline: jargon voor een luchtkasteel. Een echt prinsessenluchtkasteel notabene. De foto's heb ik hier niet in NL dus komen nog even niet online. Het was een heel warm feestje want er begon een hittegolf vlak voor ons vertrek. Daar hebben Misja en Jolanda nog lekker van kunnen genieten want die bleven nog even in ons huis uitpuffen na de rit met de camper.

Wij zijn de koelte van Nederland op gaan zoeken. Onze laatste vlucht met een overstap verliep dit keer zeer soepel. Hugo heeft het eerste deel naar Chicago heerlijk kunnen slapen in de businessclass terwijl de dames opeen zaten in coach. Tja, verschil moet er wezen. Gelukkig durfde hij het aan om in het tweede deel naar ons niveau af te zakken ("What, you want to downgrade?") anders waren we opgesloten geweest midden in een rij van vijf met een groot slot op de deur naast mij (een Amerikaan van dito formaat). Aangekomen wachtte ons een warm onthaal met veel familie. Lori was zo moe dat ze haar middagdutje deels naast het bed van Pien heeft doorgebracht. In Amstelveen hebben we het Nederlands elftal ten onder zien gaan temidden van de buurtjes van Bar en Frans. Dus alle oranje outfits die we hadden meegenomen konden weer terug onderin de tassen.

Op zondag vielen we met onze neuzen in de boter. Eerst zijn we met een groot deel van de familie Houben naar het afzwemmen van Jesper gaan kijken (zijn C-diploma alweer) en we konden daarna gelijk door met het ontmoeten van een andere kant van de familie op de Klaarhamertennisdag, heel gezellig. Alleen bleef het lastig om die meisjes voor 10 uur in hun bed te krijgen. "Het is nog licht Lori, we kunnen nog keten!". Aha, zit dat zo. We hebben nog maar eens even uitgelegd dat de Nederlandse zomers anders zijn dan de Amerikaanse, en dan maar hopen dat het werkt.

Imke is twee dagen naar de Peppelaar geweest, dat was echt genieten. Lekker bij Emma gespeeld al liep het die dag een stuk minder leuk af voor Lori. Haar voet is tussen de spaken van de fiets gekomen, door al onze maatregelen heen. Een hele nare wond aan haar hiel was het gevolg. Zes hechtingen met een slecht werkende verdoving, haar eigen samenvatting van de dag was: "Dat deed pijn". Wel krijg je dan natuurlijk ziekenbezoek en zelfs kaartjes op je logeeradres.