Sneeuw en ijs

Eindelijk hebben we de winter opgezocht. Aangezien er geen echte winters onze kant opkomen, zijn we er maar naar toe gereden. Een beetje als Mo en de berg, maar dan anders. De dichtsbijzijnde berg was op de terugweg een uur en een kwartier rijden hiervandaan. De heenweg duurde iets langer omdat Manou eerst overvallen werd door een afslag op de carpoolstrook en vervolgens door een waaibos. Zo'n echte losse struik waaide over de snelweg "Hoeps!" de voorruit op. Heel fijn was dat. Gelukkig was het bij die struik wel winter en konden we door de takken heen kijken. Hugo nam zeer behulpzaam een foto van deze unieke gebeurtenis.

Diep ademhalen vanuit de buik helpt soms wel en dus werd de auto rustig na de afslag waar we net opreden stilgezet en is Hugo maar even gaan rijden. Daarna nog even op zoek geweest naar een tankstation en toen konden we dan echt de Mount Baldy op.






De temperatuur daalde hard bij het beklimmen van de berg. We begonnen met iets van 20 graden en eindigde dichtbij het nulpunt. Snel de mutsen op, winterjassen en handschoenen aan en enthousiast naar buiten. Met name Imke wilde graag de sneeuw voelen. Dat werd wat lastig door de zeer harde wind (getuige het avontuur met het bosje) en omdat we niet op de piste mochten. Uiteindelijk hebben we een klein hellinkje gevonden en zijn daar een paar keer met de geleende slee afgegaan. Lori kon zich maar moeilijk staande houden door de windstoten en met de wind kwam ook wat ijs en stof mee. Een heuse winterse ervaring dus.

We hebben dit koude avontuur na terugkomst gevierd met een bezoek aan het buitenbubbelbad...